آفتاب نیوز :
عباس عبدی، کارشناس و فعال سیاسی در یادداشتی در «اعتماد» نوشت: چه عواملی بر موضع و رویکرد ما به مسائل تأثیر می گذارد؟ برخی از عوامل احساسی هستند. ما تحت تأثیر احساسات مختلف مانند نفرت، خشم، عشق و خیرخواهی واکنش نشان می دهیم. برخی عوامل نیز دخیل هستند. اکثر ما نوعی تعصب مثبت نسبت به خانواده، بستگان و همشهریان خود داریم. برخی از عوامل به تحلیل و استدلال عقلانی بستگی دارد.
مثلاً از فلان سیاست دفاع می کنیم چون آن را برای جامعه مفیدتر می دانیم. برخی از مواضع ما باورهایی هستند که در واقع برگرفته از تحلیل شرایط و احساسات نیستند، بلکه از باورها و ارزش های دیگر سرچشمه می گیرند و در نهایت یکی از عوامل مهم علاقه است. به خصوص در سیاست خارجی، منافع عمومی و ملی حرف اول را در موضع گیری می زند. افراد نیز بر اساس علایق خود موضع گیری می کنند.
با این مقدمه، مواضع و رویکردهای خود را در قبال فلسطین و جنگ اخیر چگونه باید تحلیل کنیم؟ یکی از کشیش ها در دفاع از فلسطینی ها به عنوان مظلومان و معترضان به ادامه جنایات غزه و بمباران مردم غزه سخنرانی کرد و در بخشی از سخنان خود گفت که آموزش شکست خورده است، زندگی ما به آن وابسته است. مظلوم شورای عالی انقلاب فرهنگی به وظیفه خود عمل نکرده است… هر دانش آموز ایرانی باید بگوید همه مستضعفان جهان منتظر نجات ایرانیان ما هستند. ضمناً خاطرنشان می شود اگر آموزش و پرورش نتواند این کار را انجام دهد باید تعطیل شود.
این گفته علیرغم مضمون صریح دو معنا دارد، یکی اینکه برخلاف ادعای رسمی، روشن است که فرهیختگان نظام آموزشی کشور دلسوز و موافق شعارهای مورد علاقه او نیستند. ویدئوهای منتشر شده از مدارس این موضوع را تایید می کند. این پیشنهادی است که آنها آشکارا آن را تأیید نمی کنند.
ثانیاً اعتراض مردم این است که مدافعان مظلومان جهان و خیر دادن از کیسه خلیفه در زمانی است که مردم خودمان نیازمندند. این سخنرانی توضیح نمی دهد که چرا دانشجویان باید از رویکردهای مورد علاقه وی در این سخنرانی دفاع کنند؟ آیا آنها باید از نظر ایدئولوژیک دفاعی باشند یا سودمند؟ به نظر می رسد سیستم آموزشی این کشور توانایی تبلیغ هیچ اندیشه ای را ندارد.
با این منطق، اگر می‌خواهید دانش‌آموزان طرفدار فلسطین شوند، چاره‌ای جز احیای نظام آموزشی رژیم گذشته ندارید، زیرا نتیجه آن سیستم ضد اسرائیلی و فلسطینی و به طور کلی به نفع مردم بود. فلسطینی ها مستضعفان جهان نکته اینجاست که این وظیفه هیچ سیستم آموزشی نیست.
این کار در حیطه وظایف روحانیت و فرهیختگان جامعه و رسانه است. اگر امروز مردم چنین تمایلی ندارند، ناشی از ضعف روحانیت است نه نظام آموزشی. نظام آموزشی نباید نقش روحانیت را بر عهده بگیرد. هیچ فرد انقلابی و مذهبی، نه مارکسیست و نه مسلمان، با آموزش رسمی ایمان نیاورده است. اگر آموزش می توانست مردم را به ارزش های مسلط باور کند، نظام آموزشی رژیم گذشته باید همه را به سلطنت طلب و طرفدار اسرائیل تبدیل می کرد.
نقش عامل بهره نیز حمایت از این سیاست های مهم و روتین است. سربازان آمریکایی بر اساس سود می جنگند، البته غیر از سود چیزهای دیگری نیز وجود دارد، اما مبنای آن سود است یا گروه واگنر پریگوژین، بر اساس سود می جنگند. بنابراین برای جذب جوانان به این رویکرد باید یکی از دو راه اعتقادی یا سودآوری را انتخاب کرد. با قانع کردن آنها نمی توان نظر آنها را جلب کرد، زیرا چندین دهه است که جایگاه مستقل روحانیت در انتقال ارزش ها و افکار زیر سوال رفته است و بنابراین نه در این مورد، بلکه در هیچ مورد دیگری نمی تواند چنین وظیفه ای را ایفا کند. مورد. .
روحانیون قبل از انقلاب توانستند، چون وظیفه اصلی خود را در این زمینه داشتند و استقلال نسبی داشتند. بنابراین تنها راه بازگرداندن استقلال روحانیت، تأثیرگذاری بر نظر و نظر جامعه است. درگیر کردن دیگران در این ارزش‌ها سودی ندارد، زیرا هیچ منفعت عینی و عینی برای آنها ندارد و ممکن است فکر کنند ارزش دارد.
جذب جوانان با دادن مزایا عملا غیرممکن است، زیرا منابع لازم برای این کار بسیار محدود است. مشکل شما با این حرف ها و حمایت از تعطیلی مدارس کشور حل نمی شود. هر روز چالش برانگیزتر از دیروز است، باید کلی نگر فکر کنید.
